υαλοβιουρονικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «υαλοβιουρονικό οξύ»

(βιοχ.) διολοζίτης που αποτελεί τη βασική δομική μονάδα τών υαλουρονικών οξέων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο, πρβλ. γαλλ. acide hyalobiuronique].